Domowe suszone pomidory , czyli Italia w słoiku

Już od kilku lat, od początku sezony na polne pomidory w moim mieszkaniu panuje bajeczny zapach, który przypomina mi podróż do Włoch. Suszące się pomidory pachną nieziemsko.....


Nic prostszego !!!!
Kiedy pojawiają się pierwsze polne pomidory ( te jajowate). Wybieram te niezbyt duże, ale bardzo czerwone, następnie przekrawam je na pół i układam na blasze wyłożonej papierem do pieczenia. Oczywiście jeśli ktoś posiada suszarkę można to robić w suszarce do warzyw, ale ja wolę kiedy dom perfumowany jest tym aromatem dłużej.

Samo suszenie nie jest trudne ani skomplikowane.  Piec włączam na termoobieg na 100 stop. C, jednego tylko pilnuję, aby wyłączać nie później niż po godzinie i pozwolić pomidorom wystygnąć.
Taka operacje potarzam tak długo, aż pomidory wyschną i będą przypominały chipsy. Zresztą bardzo lubię je podjadać w takiej postaci.

I pewnie bym je tak zjadła wszystkie, ale dla bezpieczeństwa upycham je do dużego słoja i zalewam dobrej jakości olejem rzepakowym. Najlepiej takim tłoczonym na zimno. Oczywiście jeśli ktoś chce może zalać oliwą z oliwek, ale ja przetwarzam zbyt duże ilości i poszłabym z torbami. Nasz rodzimy rzepak jest naszym dobrodziejstwem. 😊



A teraz co z nimi zrobić!? Całą zimę używam ich do sałatek i makaronów. Doprawiam nimi kaszę i mam szybki lunch do pracy.... mniam Zblendowane z ziołami i oliwą są bazą sosów do makaronu. i to co bardzo ważne pomidory nawet podczas obróbki termicznej nie tracą swoich właściwości.
Polecam i  SMACZNEGO !!!!!!





Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Nie każdy rodzi się tatą

Obraz
Dziś o sprawach ważnych dla mnie. Bo temat ojcostwa jest bardzo żywy i stale poruszający najcieńsze struny w moim sercu. Jak mówią ojcem może być każdy, nie każdy natomiast może być tatą. I to jest święta prawda. No cóż, do zostania ojcem nie potrzeba wile 😊. Jednak, aby stać się czułym, troskliwym i kochającym tatą potrzebne jest ogromne pełne miłości serce i głowa na swoim miejscu.  Jak okiem sięgnąć świat obfituje w "sprawców", natomiast tych odpowiedzialnych facetów jest bardzo niewielu. Bo to nie wystarczy  przychodzić codziennie z pracy do domu trzeźwym. To nie jest miara ojcostwa.  Mam to ogromne szczęście, że facet, którego poznałam ćwierć wieku temu okazał się ostoją rodzinnego spokoju i wzorem ojcostwa, gotowym do umieszczenia w Sèvres.  Jest troskliwy, czuły, a kiedy trzeba to stanowczy. Zawsze opanowany i jest idealnym kontrastem dla mojej egzaltowanej natury . Jest naszym filarem, kręgosłupem stabilizującym naszą rodzinę. I nie mam tylko na myśli sfery
Czytaj więcej

Z podręcznym na Rodos

Obraz
  Nareszcie świat się otworzył po covidiwym szaleństwie. Znów można przemieszczać się i cieszyć wyjazdami. W tym roku udało nam się upolować bilety do Grecji i już za chwileczkę rozpoczynamy naszą przygodę z Rodos. W tym roku organizujemy wszystko sami. Zaczęliśmy od kupienia biletów lotniczych. Udało nam się kupić je tanio, mimo późnej pory, gdyż kupiliśmy je w maju. Wyszło około 540 zł na osobę w dwie strony, a spieszę dodać że Duża i Mała to już poważne nastolatki. Pan J zajął się organizacją noclegu poprzez Booking. Mam nadzieję, że kwatery będą ok, ale to opiszę jak zobaczę 🙆🙈 . Tak więc nastał długo oczekiwany dzień pierwszy naszej podróży.... pakowanie. Nie było łatwo, gdyż wykupiliśmy lot z podręcznym i udało mi się przekonać pana J. do dwóch dodatkowych wykupionych większych toreb.... Negocjacje nie były łatwe, ale się udały. Nigdy w życiu nie spakowalibyśmy się tylko w podręczny…. Gwiazdy i ich kreacje, buty do pływania… nie ma mowy.   Panowanie.... Ojć, to było w
Czytaj więcej

Pod słońcem Krety

Obraz
Tym razem będzie o bieganiu, ale również i podróżowaniu. O ogromnej radości wynikającej z poznawania nowych miejsc. W tym roku p. J zaplanował nasze rodzinne wakacje na Krecie. Czekaliśmy na tą chwilę niemal 10 miesięcy. I nareszcie nadszedł upragniony moment, 4 sierpnia. Lot mieliśmy z Katowic o 2.00 z minutami. Rozpoczynamy naszą podróż na Kretę   Mimo usilnych starań drzemki nie było. Wpakowaliśmy się do autka i w drogę. Droga była spokojna i z lekkim zapasem dotarliśmy na lotnisko. Samolot wystartował o czasie, a moje usilne starania na chwilę relaksu były zakłócane przez strach z powodu latania oraz p. J, który próbował kontrolować wszystko dookoła od klimatyzacji po ustawienie fotela... Każdy odreagowuje stres po swojemu. 😀 Po około 2 i pół godzinie stanęliśmy na greckiej ziemi. Chociaż nie mogę pominąć faktu, że OKROPNIE nie lubię latać. Masakra, jak się boję i nie jestem w stanie udawać przed  Dziewczynkami. Aaaaaa 😨 Z lotniska do hotelu jechaliśmy krótko. Co
Czytaj więcej