Dyniowe kluski z dziurką, czyli wariacja na temat klasycznych śląskich

Na szczęście sezon dyniowy znacznie się wydłużył. Dziś w marketach nawet zimą można znaleźć chociażby dynię piżmową, którą ja osobiście uwielbiam. Ja jednak bardzo lubię przetrzymać sobie dynie zakupione jesienią w piwnicy. Kiedy kupimy dorodny zdrowy owoc na pewno przetrzyma nam do połowy zimy. Jeśli jednak nie mamy na tyle chłodnej piwnicy, aby sobie nasze dynie tam czekały. Wystarczy najpierw ja upiec, a następnie upieczoną zamrozić.
Po upieczeniu mojego dorodnego skarbu, podzieliłam go na porcje i tym razem zrobiłam z niego wariację na temat klasycznych klusek śląskich.
Potrzebne składniki
 1 mała dynia lub 1/4 dużej (upieczona i obrana ze skóry)
1 jako
1 szklanka mąki pszennej
1 szklanka mąki ziemniaczanej

Sposób przygotowania
 1. Dynie należy pokroić w piórka skropić olejem rzepakowym i piec w temperaturze 180 stop. C do miękkości.
2. Obraną ze skóry dynię blendujemy (najlepiej jeszcze ciepłą).

3. Po wystudzeniu do zblędowanej dyni dodajemy jako oraz mąkę najlepiej stopniowo do wrobienia. Ciasto musi być elastyczne.
4. Z ciasta formujemy kulki, w któych robimy dziurki :-) Czyli tak jak w kluskach śląskich.





5. Gotujemy we wrzącej, posolonej wodzie z odrobina oleju, przez około 7 min.  Nasze kluchy muszą wypłynąć na powierzchnię.
6. Podajemy z ulubionym sosem lub z prażonymi pestkami słonecznika i suszonymi pomidorami. Są wyśmienite.

Smacznego !!!!



Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Nie każdy rodzi się tatą

Obraz
Dziś o sprawach ważnych dla mnie. Bo temat ojcostwa jest bardzo żywy i stale poruszający najcieńsze struny w moim sercu. Jak mówią ojcem może być każdy, nie każdy natomiast może być tatą. I to jest święta prawda. No cóż, do zostania ojcem nie potrzeba wile 😊. Jednak, aby stać się czułym, troskliwym i kochającym tatą potrzebne jest ogromne pełne miłości serce i głowa na swoim miejscu.  Jak okiem sięgnąć świat obfituje w "sprawców", natomiast tych odpowiedzialnych facetów jest bardzo niewielu. Bo to nie wystarczy  przychodzić codziennie z pracy do domu trzeźwym. To nie jest miara ojcostwa.  Mam to ogromne szczęście, że facet, którego poznałam ćwierć wieku temu okazał się ostoją rodzinnego spokoju i wzorem ojcostwa, gotowym do umieszczenia w Sèvres.  Jest troskliwy, czuły, a kiedy trzeba to stanowczy. Zawsze opanowany i jest idealnym kontrastem dla mojej egzaltowanej natury . Jest naszym filarem, kręgosłupem stabilizującym naszą rodzinę. I nie mam tylko na myśli sfery
Czytaj więcej

Z podręcznym na Rodos

Obraz
  Nareszcie świat się otworzył po covidiwym szaleństwie. Znów można przemieszczać się i cieszyć wyjazdami. W tym roku udało nam się upolować bilety do Grecji i już za chwileczkę rozpoczynamy naszą przygodę z Rodos. W tym roku organizujemy wszystko sami. Zaczęliśmy od kupienia biletów lotniczych. Udało nam się kupić je tanio, mimo późnej pory, gdyż kupiliśmy je w maju. Wyszło około 540 zł na osobę w dwie strony, a spieszę dodać że Duża i Mała to już poważne nastolatki. Pan J zajął się organizacją noclegu poprzez Booking. Mam nadzieję, że kwatery będą ok, ale to opiszę jak zobaczę 🙆🙈 . Tak więc nastał długo oczekiwany dzień pierwszy naszej podróży.... pakowanie. Nie było łatwo, gdyż wykupiliśmy lot z podręcznym i udało mi się przekonać pana J. do dwóch dodatkowych wykupionych większych toreb.... Negocjacje nie były łatwe, ale się udały. Nigdy w życiu nie spakowalibyśmy się tylko w podręczny…. Gwiazdy i ich kreacje, buty do pływania… nie ma mowy.   Panowanie.... Ojć, to było w
Czytaj więcej

Pod słońcem Krety

Obraz
Tym razem będzie o bieganiu, ale również i podróżowaniu. O ogromnej radości wynikającej z poznawania nowych miejsc. W tym roku p. J zaplanował nasze rodzinne wakacje na Krecie. Czekaliśmy na tą chwilę niemal 10 miesięcy. I nareszcie nadszedł upragniony moment, 4 sierpnia. Lot mieliśmy z Katowic o 2.00 z minutami. Rozpoczynamy naszą podróż na Kretę   Mimo usilnych starań drzemki nie było. Wpakowaliśmy się do autka i w drogę. Droga była spokojna i z lekkim zapasem dotarliśmy na lotnisko. Samolot wystartował o czasie, a moje usilne starania na chwilę relaksu były zakłócane przez strach z powodu latania oraz p. J, który próbował kontrolować wszystko dookoła od klimatyzacji po ustawienie fotela... Każdy odreagowuje stres po swojemu. 😀 Po około 2 i pół godzinie stanęliśmy na greckiej ziemi. Chociaż nie mogę pominąć faktu, że OKROPNIE nie lubię latać. Masakra, jak się boję i nie jestem w stanie udawać przed  Dziewczynkami. Aaaaaa 😨 Z lotniska do hotelu jechaliśmy krótko. Co
Czytaj więcej