Ciasto bardzo czekoladowe z porzeczkami

Zima ma się ku końcowi, ale zanim przyjdzie wiosna to nie ma nic pyszniejszego niż kubek gorącej doooobrej kawy (ok może być herbaty) i kawałek czekoladowego, niebiańskiego cista. Nie jestem specjalistką od wypieków, ale mam kilka sprawdzonych przepisów, które zawsze się udają... i to jest jednym z nich.

Potrzebne składniki:
4 całe jaja
3/4 szklanki cukru (stewi lub ksylitolu odpowiednio mniej) u mnie był tym razem cukier trzcinowy
1  szklanki mąki pszennej razowej
2 łyżki czubate mąki kokosowej (można poprzestać na pszennej jak nie ma sie w domu innych wynalazków)
2 łyżki mąki migdałowej
1 łyżeczka proszku do pieczenia
1 łyżeczka sody oczyszczonej
1 łyżka esencji z wanilii (może być cukier najlepiej z wanilią, a nie chemiczny bełt)
mała filiżanka zaparzonej i ostudzonej kawy
mały jogurt naturalny (jak ktoś nie preferuje może być pół szklanki mleka roślinnego)
4 łyżki kakao
tabliczka gorzkiej czekolady (pokruszonej )
pół szklanki mrożonych czarnych porzeczek lub wydrylowanych wiśni
i magiczny składnik.... szczypta chilli, sprawia, że ciasto jest jeszcze bardziej czekoladowe. :-)

Przygotowanie:
1. Jajka utrzeć z cukrem i wanilia na gładka masę.

2. Dodać do tego mąki, proszek do pieczenia,sodę, kakao, delikatnie zamieszać, a następnie dolać kawę i jogurt.

3. Dodać chili.
4. Odstawić na około 15- 20 minut, a po tym czasie dołożyć czekoladę i owoce.
5. Wyłożyć na tortownicę i piec około 60 min. w temp. 180 stop. C.

Wydaje się skomplikowane, bo wymaga kilku składników, ale takim nie jest. Łatwe, szybkie i cudownie smaczne.


Smacznego.


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Nie każdy rodzi się tatą

Obraz
Dziś o sprawach ważnych dla mnie. Bo temat ojcostwa jest bardzo żywy i stale poruszający najcieńsze struny w moim sercu. Jak mówią ojcem może być każdy, nie każdy natomiast może być tatą. I to jest święta prawda. No cóż, do zostania ojcem nie potrzeba wile 😊. Jednak, aby stać się czułym, troskliwym i kochającym tatą potrzebne jest ogromne pełne miłości serce i głowa na swoim miejscu.  Jak okiem sięgnąć świat obfituje w "sprawców", natomiast tych odpowiedzialnych facetów jest bardzo niewielu. Bo to nie wystarczy  przychodzić codziennie z pracy do domu trzeźwym. To nie jest miara ojcostwa.  Mam to ogromne szczęście, że facet, którego poznałam ćwierć wieku temu okazał się ostoją rodzinnego spokoju i wzorem ojcostwa, gotowym do umieszczenia w Sèvres.  Jest troskliwy, czuły, a kiedy trzeba to stanowczy. Zawsze opanowany i jest idealnym kontrastem dla mojej egzaltowanej natury . Jest naszym filarem, kręgosłupem stabilizującym naszą rodzinę. I nie mam tylko na myśli sfery
Czytaj więcej

Z podręcznym na Rodos

Obraz
  Nareszcie świat się otworzył po covidiwym szaleństwie. Znów można przemieszczać się i cieszyć wyjazdami. W tym roku udało nam się upolować bilety do Grecji i już za chwileczkę rozpoczynamy naszą przygodę z Rodos. W tym roku organizujemy wszystko sami. Zaczęliśmy od kupienia biletów lotniczych. Udało nam się kupić je tanio, mimo późnej pory, gdyż kupiliśmy je w maju. Wyszło około 540 zł na osobę w dwie strony, a spieszę dodać że Duża i Mała to już poważne nastolatki. Pan J zajął się organizacją noclegu poprzez Booking. Mam nadzieję, że kwatery będą ok, ale to opiszę jak zobaczę 🙆🙈 . Tak więc nastał długo oczekiwany dzień pierwszy naszej podróży.... pakowanie. Nie było łatwo, gdyż wykupiliśmy lot z podręcznym i udało mi się przekonać pana J. do dwóch dodatkowych wykupionych większych toreb.... Negocjacje nie były łatwe, ale się udały. Nigdy w życiu nie spakowalibyśmy się tylko w podręczny…. Gwiazdy i ich kreacje, buty do pływania… nie ma mowy.   Panowanie.... Ojć, to było w
Czytaj więcej

Pod słońcem Krety

Obraz
Tym razem będzie o bieganiu, ale również i podróżowaniu. O ogromnej radości wynikającej z poznawania nowych miejsc. W tym roku p. J zaplanował nasze rodzinne wakacje na Krecie. Czekaliśmy na tą chwilę niemal 10 miesięcy. I nareszcie nadszedł upragniony moment, 4 sierpnia. Lot mieliśmy z Katowic o 2.00 z minutami. Rozpoczynamy naszą podróż na Kretę   Mimo usilnych starań drzemki nie było. Wpakowaliśmy się do autka i w drogę. Droga była spokojna i z lekkim zapasem dotarliśmy na lotnisko. Samolot wystartował o czasie, a moje usilne starania na chwilę relaksu były zakłócane przez strach z powodu latania oraz p. J, który próbował kontrolować wszystko dookoła od klimatyzacji po ustawienie fotela... Każdy odreagowuje stres po swojemu. 😀 Po około 2 i pół godzinie stanęliśmy na greckiej ziemi. Chociaż nie mogę pominąć faktu, że OKROPNIE nie lubię latać. Masakra, jak się boję i nie jestem w stanie udawać przed  Dziewczynkami. Aaaaaa 😨 Z lotniska do hotelu jechaliśmy krótko. Co
Czytaj więcej