Bułeczki drożdżowe na każdą okazję

Dziś chciałabym się podzielić przepisem na buteleczki drożdżowe, z w zasadzie ślimaki bułeczkowe.
W naszym domu pojawiają się często w różnych wersjach. Tym razem zrobiłam ze szpinakiem, salami i mozzarellą. Powstają z tego co jest w domu... Bardzo smaczne są po prostu domową konfiturą lub w wersji twarogiem, cynamonem i rodzynkami.  To czym będą nadziane zależy od upodobań i tego co mamy pod ręką. Są doskonałym "wsadem" do szkolnego pudełka lub kiedy wyjeżdżamy na rodzinne wyprawy.

Po pierwsze przygotowuję ciasto drożdżowe, takie jak na pizzę.

Przepis na ciasto:

około 1/2 kg mąki pszennej razowej (ale może być dowolna)
1/3 paczki drożdży świeżych
szczypta soli
1 łyżka cukru
1 jajko
1 łyżka oleju
1 szklanka ciepłego mleka (można zastąpić wodą)

Zagniatamy. Ciasto powinno odklejać się od dłoni, ale też nie powinno być zbyt twarde.. W miseczce odstawiam, aby wyrosło. Oczywiście przykrywamy ściereczką, żeby nie wyschło.

Wyrośnięte ciasto dzielę na dwie części i rozwałkowuję a następnie układam na placku nadzienie.
Tak przygotowany placek zwijam następnie kroję "ślimaki". Można je układać bezpośrednio na wyłożona pergaminem blachę, ale ja spraktykowałam, że włożone do silikonowych foremek na muffiny i odstawione jeszcze na 10 min. Do ponownego rośnięcia są smaczniejsze i bardziej bułeczkowate. :-)
Pieczemy około 20 -25 min. aż sie zrumienia w nagrzanym piekarniku do 180 stop. C.
 
Dajcie znać jak wam się udały.

Smacznego !!!!


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Nie każdy rodzi się tatą

Obraz
Dziś o sprawach ważnych dla mnie. Bo temat ojcostwa jest bardzo żywy i stale poruszający najcieńsze struny w moim sercu. Jak mówią ojcem może być każdy, nie każdy natomiast może być tatą. I to jest święta prawda. No cóż, do zostania ojcem nie potrzeba wile 😊. Jednak, aby stać się czułym, troskliwym i kochającym tatą potrzebne jest ogromne pełne miłości serce i głowa na swoim miejscu.  Jak okiem sięgnąć świat obfituje w "sprawców", natomiast tych odpowiedzialnych facetów jest bardzo niewielu. Bo to nie wystarczy  przychodzić codziennie z pracy do domu trzeźwym. To nie jest miara ojcostwa.  Mam to ogromne szczęście, że facet, którego poznałam ćwierć wieku temu okazał się ostoją rodzinnego spokoju i wzorem ojcostwa, gotowym do umieszczenia w Sèvres.  Jest troskliwy, czuły, a kiedy trzeba to stanowczy. Zawsze opanowany i jest idealnym kontrastem dla mojej egzaltowanej natury . Jest naszym filarem, kręgosłupem stabilizującym naszą rodzinę. I nie mam tylko na myśli sfery
Czytaj więcej

Z podręcznym na Rodos

Obraz
  Nareszcie świat się otworzył po covidiwym szaleństwie. Znów można przemieszczać się i cieszyć wyjazdami. W tym roku udało nam się upolować bilety do Grecji i już za chwileczkę rozpoczynamy naszą przygodę z Rodos. W tym roku organizujemy wszystko sami. Zaczęliśmy od kupienia biletów lotniczych. Udało nam się kupić je tanio, mimo późnej pory, gdyż kupiliśmy je w maju. Wyszło około 540 zł na osobę w dwie strony, a spieszę dodać że Duża i Mała to już poważne nastolatki. Pan J zajął się organizacją noclegu poprzez Booking. Mam nadzieję, że kwatery będą ok, ale to opiszę jak zobaczę 🙆🙈 . Tak więc nastał długo oczekiwany dzień pierwszy naszej podróży.... pakowanie. Nie było łatwo, gdyż wykupiliśmy lot z podręcznym i udało mi się przekonać pana J. do dwóch dodatkowych wykupionych większych toreb.... Negocjacje nie były łatwe, ale się udały. Nigdy w życiu nie spakowalibyśmy się tylko w podręczny…. Gwiazdy i ich kreacje, buty do pływania… nie ma mowy.   Panowanie.... Ojć, to było w
Czytaj więcej

Pod słońcem Krety

Obraz
Tym razem będzie o bieganiu, ale również i podróżowaniu. O ogromnej radości wynikającej z poznawania nowych miejsc. W tym roku p. J zaplanował nasze rodzinne wakacje na Krecie. Czekaliśmy na tą chwilę niemal 10 miesięcy. I nareszcie nadszedł upragniony moment, 4 sierpnia. Lot mieliśmy z Katowic o 2.00 z minutami. Rozpoczynamy naszą podróż na Kretę   Mimo usilnych starań drzemki nie było. Wpakowaliśmy się do autka i w drogę. Droga była spokojna i z lekkim zapasem dotarliśmy na lotnisko. Samolot wystartował o czasie, a moje usilne starania na chwilę relaksu były zakłócane przez strach z powodu latania oraz p. J, który próbował kontrolować wszystko dookoła od klimatyzacji po ustawienie fotela... Każdy odreagowuje stres po swojemu. 😀 Po około 2 i pół godzinie stanęliśmy na greckiej ziemi. Chociaż nie mogę pominąć faktu, że OKROPNIE nie lubię latać. Masakra, jak się boję i nie jestem w stanie udawać przed  Dziewczynkami. Aaaaaa 😨 Z lotniska do hotelu jechaliśmy krótko. Co
Czytaj więcej